Finder

Sposoby uruchamiania programów w OS X

FinderIcon

Niedawno opisałem większość systemowych sposobów na kończenie pracy z programami, zarówno w grzeczny jak i siłowy sposób. Dziś – do kompletu – kolej na sposoby uruchamiania programów na Maczkach.

URUCHAMIANIE PROGRAMU Z IKONY

Najprostszy i najbardziej popularny sposób, który wykorzystujemy niezależnie od miejsca, w którym program się znajduje. Czy zajrzymy do folderu Programy, czy w dowolną inną lokalizację wykonanie operacji podwójnego kliknięcia lewym klawiszem myszy, lub podwójne „pacnięcie” w powierzchnie gładzika spowoduje włączenie aplikacji.

calc-applications

Dla osób, które mają problemy z precyzją w trafieniu w ikonę, lub zachowaniem odpowiedniej szybkości kliknięcia z pomocą przyjdzie menu kontekstowe wywoływane prawym klawiszem myszy, lub lewym – wraz z jednoczesnym wciśnięciem klawisza Control. Wybranie z menu opcji Otwórz zrobi resztę.

 calc-context_menu

URUCHAMIANIE PROGRAMU Z IKONY SKRÓTU

Skróty, aliasy czy jak nazywano je w czasach klasycznego Mac OS  – pseudonimy, to ikonki programów zawierające informację o lokalizacji właściwego pliku (programu, dokumentu lub folderu). Czy więc taki skrót utworzymy na biurku czy w Doku, zachowuje się on identycznie jak program, do którego został utworzony. Jak mówią optymianie: klik, klik i po sprawie.

calc-alias

URUCHAMIANIE PROGRAMU ZA POMOCĄ SPOTLIGHT

Bardzo wygodny i szybki sposób, zwłaszcza dla osób, które preferują obsługę komputera z klawiatury. Wciśnięcie kombinacji klawiszy Alt + Spacja (ustawiony domyślnie w panelu Preferencje systemowe -> Klawiatura -> Skróty) wywołuje w prawym górnym rogu okno Spotlight, w którym wpisujemy nazwę programu. Oczywiście wystarczy zacząć wprowadzać znaki by lista plików spełniająca tworzone kryterium stawała się krótsza.

calc_spotlight

URUCHAMIANIE PROGRAMU PO ZALOGOWANIU DO KONTA

Jeśli danej aplikacji używamy nagminnie, i każdorazowo po uruchomieniu komputera i zalogowaniu się na swojego konto ją uruchamiamy wystarczy, że dodamy nasz ulubiony i niezbędny program do listy automatycznie otwieranych w czasie logowania (Preferencje systemowe -> Użytkownicy i grupy -> Logowanie):

calc-login_launch1

Istnieje oczywiście szybsza metoda, wystarczy wybrać odpowiednią opcję z menu kontekstowego uruchomionej aplikacji, klikając nań w Doku:

calc-login_launch2

URUCHAMIANIE PROGRAMU KOMBINACJĄ KLAWISZY

Preferencje systemowe to miejsce z ciekawymi możliwościami. Generalnie dość rzadko się tam zagląda, bo większość ustawień jakichkolwiek programów ustawiamy zwykle raz, po zainstalowaniu. Albo modyfikujemy je z poziomu danego programu. W Preferencjach systemowych zwykle ustalamy ustawienia globalne, i tak jest też w przypadku skrótów klawiszowych. Niestety, po wejściu do panelu Klawiatura i wybraniu zakładki Skróty, możemy dodać skrót dla opcji w menu wybranej aplikacji, natomiast samej takim skrótem nie uruchomimy. W tym wypadku musimy skorzystać z Automatora.

calc-automator1

Musimy utworzyć usługę, której zadaniem będzie otworzenie programu (np. Kalkulatora) i przypisać do niej kombinację klawiszy. Kolejne kroki są dość proste:

  • otwieramy Automatora i wybieramy jako typ dokumentu Usługę,
  • w górnej, prawej części okna Automatora określamy dane wejściowe – w tym wypadku należy wybrać: Usługa otrzymuje brak danych wej. w dowolnym programie,
  • w Bibliotece czynności, po lewej stronie wybieramy pożądaną akcję, w tym wypadku: Uruchom program i przeciągamy ją do okna po prawej stronie,
  • wybieramy z listy program, który chcemy uruchomić
  • zapisujemy usługę pod nazwą, która nam odpowiada.

calc-automator2

Pozostało jeszcze nadać nowo powstałej usłudze, kombinację klawiszy (przy czym musimy upewnić się, że wybrane zestawienie nie koliduje z już istniejącym – niestety, w tej kwestii pozostaje metoda prób i błędów). Tu przyda się wspomniany wcześniej panel preferencji Skróty:

calc-key_shortcut

Automator pozwala na tworzenie o wiele bardziej zaawansowanych sekwencji zdarzeń (tzw. workflow), jakie mają wystąpić po spełnieniu określonego warunku. Dla przykładu możemy ustalić, że po wrzuceniu np. zdjęcia do wybranego folderu zostanie uruchomiona aplikacja, która następnie to zdjęcie zmodyfikuje i po zakończeniu zmian zapisze zdjęcie pod nową nazwą w innym folderze. Polecam go szczerze, tym bardziej, że w sieci znaleźć można wiele gotowych „kolejek czynności”.

URUCHAMIANIE PROGRAMU Z TERMINALA

Podobnie, jak w przypadku Automatora, uruchamianie aplikacji w Terminalu najlepiej sprawdzi się, gdy tworzymy skrypty. Należy pamiętać, że inaczej zachowują się programy z GUI a inaczej te kontrolowane parametrami wprowadzanymi w Terminalu. Mimo to, w prosty sposób, dzięki wykorzystaniu polecenia Open możemy uruchomić aplikacje w trybie graficznym:

Man-Open

Składnia wyrażenia jest banalnie prosta:

calc-Terminal

To co ważne to fakt, że większość programów zadziała tylko wtedy, gdy będziemy wywoływać je korzystając z oryginalnej nazwy w języku angielskim, oraz podamy kompletną ścieżkę dla aplikacji znajdujących się w innej lokalizacji niż teczka Programy. W przypadku nazw wieloczłonowych należy stosować backslash, np.:

DU-Terminal

Nic nie stoi na przeszkodzie by otworzyć istniejący dokument w wybranym programie:

TE-Terminal

To by było na tyle. jeśli znacie jeszcze inne systemowe sposoby otwierania programów napiszcie o tym w komentarzach.

Sposoby kończenia pracy z programami w OS X

FinderIcon

Kończenie pracy z programami to w zasadzie „bułka z masłem”. Wydawałoby się, że tak trywialną czynność znamy wszyscy bardzo dobrze. Ale czy aby na pewno? Okazuje się, że OS X daje nam wiele różnych możliwości dokonania takiej operacji. W tym wpisie postaram się zebrać i wyjaśnić jeśli nie wszystkie, to przynajmniej te najbardziej popularne i przydatne. Zapraszam do lektury.

KOŃCZENIE PRACY POPRZEZ WYBRANIE OPCJI W MENU PROGRAMU

Najczęściej realizowana operacja. Dokonujemy jej poprzez wejście do menu głównego aplikacji i wybranie myszką (najczęściej ostatniej pozycji w menu) opcji Zakończ program (gdzie oczywiście zamiast wyrazu program będzie jego nazwa).

Kalkulator-menu_główne

Szybszym rozwiązaniem jest użycie skrótu klawiszowego, a konkretnie kombinacji Command + Q. Działa ona przynajmniej w 99% poprawnie napisanych aplikacji. Jestem przekonany, że większość z was pamięta o niej i korzysta bezwsty… tfu! bezwiednie.

Pamiętajmy, że programiści OS X to osoby kreatywne i tam gdzie uznają to za zasadne, oddają nam do dyspozycji dodatkowe opcje, które uaktywniamy naciskając klawisz Alt (Option). Jeśli otworzymy menu główne programu i naciśniemy ten klawisz, to pozycja Zakończ program zmieni się w Zakończ i zamknij wszystkie okna. Różnica w działaniu polega na tym, że gdy np. kończymy pracę w edytorze tekstu lub grafiki z otwartymi dokumentami, po wybraniu opcji bez wciśniętego klawisza Alt, ponowne uruchomienie tego programu spowoduje otwarcie wszystkich okien w takim stanie, w jakim znajdowały się przed wyłączeniem aplikacji. Po wybraniu opcji Zakończ i zamknij wszystkie okna ponownie uruchomiony program wyświetli okno dialogowe, w którym możemy wskazać dokument do otwarcia/edycji, lub wybrać opcję utworzenia nowego.

Uwaga! Programy, które po uruchomieniu zagnieżdżają się w belce menu, opcję zakańczania mają dostępną w menu wyświetlanym po naciśnięciu lewym klawiszem myszki na ikonę programu.

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM POPRZEZ WYBRANIE OPCJI W MENU KONTEKSTOWYM W DOKU

Kolejny sposób, to kliknięcie prawym klawiszem myszy na ikonie programu w Doku i wybranie opcji Zakończ w otwartym oknie menu kontekstowego.

Kalkulator-menu_kontekstowe

Podobnie jak w przypadku menu głównego, użycie klawisza Alt zmieni dostępną opcję – tym razem zamiast Zakończ ujrzymy Wymuś zakończenie. Ta ostatnia możliwość przydaje się, gdy program przestaje wchodzić z interakcję z użytkownikiem. Da się w ten sposób również przerwać uruchamianie pomyłkowo włączonego programu (co sygnalizuje podskakująca w Doku ikonka), bez oczekiwania na zakończenie procesu. Należy wziąć pod uwagę, że wymuszone zakończenie aplikacji spowoduje utratę danych w niezapisanych, otwartych dokumentach!

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM POPRZEZ PRZYCISK ZAMKNIĘCIA OKNA

W przypadku programów takich jak np. Kalkulator, zakończyć pracę możemy naciskając czerwony „żelek” znajdujący się zwykle w lewym górnym rogu okna aplikacji.

Kalkulator-ekran_główny

W programach, które pozwalają na otwarcie / tworzenie / edycję dokumentów, naciśnięcie przycisku zamknięcia ma zastosowanie tylko do okna, którego przycisk klikniemy. Odpowiada to kombinacji klawiszy Command + W.

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM POPRZEZ OKNO FINDERA

Kiedy jakaś aplikacja przestaje odpowiadać, reagować na nasze polecenia, najczęściej korzystamy ze skrótu Command + Alt + Escape a następnie ją „ubijamy” – czy raczej (zachowując poprawność literacką ;)) Wymuszamy koniec.

Kalkulator-wymuszenie_zamknięcia

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM Z POZIOMU PASKA SZYBKIEGO PRZEŁĄCZANIA

Gdy pracujemy w kilku programach jednocześnie, w wygodny sposób możemy się między nimi przełączać. Po wywołaniu paska szybkiego przełączania za pomocą kombinacji Command + Tab zobaczymy efekt podobny do poniższego:

szybkie_przełączanie

Teraz korzystając z myszki lub klawiszy kursorów (prawo / lewo) możemy wskazać ikonę programu, w którym pracę chcemy zakończyć i zastosować skrót klawiszy Command + Q.

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM Z POZIOMU APLIKACJI MONITOR AKTYWNOŚCI

Nieocenionym i niedocenianym narzędziem, które stanowi element systemu OS X jest Monitor aktywności, w którym po zaznaczeniu programu możemy go zakończyć „pokojowo”, lub wymusić koniec. Monitor aktywności pozwala ponadto podejrzeć wiele cennych informacji związanych z uruchomionym programem jak zużycie czasu i mocy procesora, czy ilości zajmowanej pamięci.

Kalkulator-monitor_aktywności

Monitor aktywności wyświetla nie tylko działające aplikacje, ale wszystkie procesy, które zostały uruchomione na komputerze. To tutaj zobaczycie wszystkie usługi, daemony, helpery, agenty, watchery i conduity. Jeśli więc chcecie wymusić zakończenie pracy menuletu lub usługi działającej w tle, bez interfejsu graficznego – w tej aplikacji jest to możliwe.

KOŃCZENIE PRACY Z PROGRAMEM Z POZIOMU APLIKACJI TERMINAL

Zakończyć pracę z dowolnym programem można w bardziej geekowy sposób – wykorzystując komendy Terminala. Aby zamknąć program (normalnie, w związku  czym jeśli będą otwarte jakiekolwiek dokumenty zostaniemy poproszeni o ich zapisanie) należy wpisać w lini poleceń poniższe:

osascript -e 'quit app "NAZWA_PROGRAMU"'

Problem może stanowić fakt, że nazwę programu musimy podać w oryginalnym angielskim brzmieniu. Inaczej mówiąc „Calculator” zadziała, ale już „Kalkulator” nie.

Aby wymusić zakończenie procesu skorzystamy z innych poleceń – kill oraz killall. Wcześniej jednak musimy poznać numery interesujących nas procesów. Do tego celu posłuży nam komenda ps z parametrem -ax. Wynikiem jej działania jest wyświetlenie wszystkich procesów uruchomionych na komputerze, aby więc znaleźć tylko te związane z konkretnym programem możemy ograniczyć „output” stosując:

ps -ax | grep NAZWA_PROGRAMU

gdzie podajemy nazwę aplikacji w oryginale, np.:

terminal_ps

Teraz znamy już numery procesów powiązanych z daną aplikacją. Jeśli więc chcemy zakończyć konkretny proces, zastosujemy następujące wyrażenie:

kill NUMER_PROCESU

terminal_kill

Zabijanie wszystkich procesów powiązanych z programem to raczej wątpliwe w swej atrakcyjności zajęcie, dlatego na pomoc przychodzi polecenie killall, które automatycznie zakończy całe drzewo procesów powiązanych z aplikacją, której żywot chcemy ukrócić:

killall NAZWA_PROGRAMU

gdzie musimy podać nazwę aplikacji w oryginale, np.:

terminal_killall

Niestety mimo moich usilnych starań, nie udało mi się znaleźć polecenia killbill

Polecenia Terminala mają o wiele więcej do zaoferowania, polecam więc lekturę manuala (man nazwa_polecenia). Umiejętność wymuszania zakończenia programu z wykorzystaniem Terminala jest kluczowa w sytuacji, gdy system i inne oprogramowanie przestają reagować na wciśnięcia kalwiszy klawiatury i myszy (rym!), a na wyłączenie / restart komputera nie możemy sobie pozwolić. Wtedy – jeśli oczywiście wcześniej skonfigurowaliśmy zdalny dostęp – łączymy się nawet z iPhone, „ubijamy szkodnika” i odzyskujemy władzę nad komputerem.

Powyżej przedstawione są wyłącznie rozwiązania systemowe, nie wymagające tworzenia zaawansowanych skryptów, instalacji dodatkowego oprogramowania. Ale nic nie stoi na przeszkodzie by do pracy namówić Automatora, skonfugurować gesty gładzika pozwalające na wyłączanie programu np. bezpośrednio w Mission Control (dzięki BetterTouchTool). To już pole do popisu dla was :)